Terug in SU

Helloo,

Ik heb toch besloten om af en toe een update te geven over mijn verblijf in Suriname. In Nederland werd dit aan mij gevraagd en ik had zelf het idee dat ik in herhaling zou gaan vallen met de vorige blog van Suriname. Toch merk ik dat mijn verblijf nu al anders is dan de vorige keer, dus hierbij een update. Ik denk dat ik wel minder vaak een verhaaltje zal vertellen om niet in herhaling te vallen, maar het leek mij toch leuk om jullie zo af en toe op de hoogte te houden. Dus maar goed, ik ben weer in Suriname en al meer dan een week! De tijd gaat echt super snel voorbij, dus dat is alleen maar een goed teken!

Wauw! Na zo lange periode van regelen, wachten en frustraties was het 28 maart dan toch zo ver en kon ik vertrekken. Het afscheid op schiphol was verrassend, aangezien 2 stoute maar toch lieve meisjes mij onverwacht verschenen en mij gingen uitzwaaien ja jullie Stella en Michelle. Schijnbaar wist iedereen van dit complot behalve ik.. Dit eindigde natuurlijk in soort van all you need is love schiphol special.

Mijn vlucht verliep goed, er waren wat technische problemen waardoor ik 2 uur vertraging had, dit werd in de lucht met 1 uur ingehaald dus het viel allemaal wel mee uiteindelijk. Vervolgens dan met de taxi naar huis, waarbij de lieve taxichauffeur even een update gaf over Paramaribo, inclusief de nieuwe clubs waar ik met hem heen kon gaan…

Thuis aankomend kreeg ik een rondleiding en vervolgens ben ik gaan slapen, wat niet echt lukte door warmte en jetlag etc.
Het huis waar ik verblijf is echt heel fijn! De locatie is goed en mijn kamer is echt een stuk groter, vergeleken met de kamer die ik vorig jaar had. Het is wel zo dat ik nu alleen woon in het huis, in het begin vond ik dit echt heel vervelend, maar het heeft ook wel zo zijn voordelen eigenlijk. Toch ben ik wel een beetje aan het zoeken naar een andere woonruimte met wat meer huisgenoten, maar het heeft geen haast.

Doordeweeks ben ik naar mijn afstudeerplek geweest, dit is dezelfde plek als waar ik vorige keer stage heb gelopen. De vorige keer heb ik geholpen met de opstart van een ambulante hulpverlening, en dit is het afgelopen jaar doorgezet. Nu ga ik onderzoeken of het mogelijk is om een vorm van thuis/gezinsbegeleiding in te voeren, waarbij ik interviews ga afnemen bij cliënten.

De eerste dag was wel echt even spannend, want ik was er al bijna een jaar niet meer geweest en wist niet wat er allemaal veranderd was. Het was zo leuk om iedereen weer te zien! Een aantal medewerkers wisten wel dat ik terug zou komen en had ik ook al contact mee gehad. Het was super leuk en gezellig om ze allemaal weer te zien en te spreken! Er zijn ook echt veel dingen veranderd, wat ik nu dus heel goed kon zien echt heel leuk om mee te maken!
Ik zou eerst maar één dag langskomen, op de een of andere manier ben ik de hele week geweest, wat heel leuk was. Ik moest eigenlijk opdrachten voor school maken, waar dus niks van gekomen is en ik nu tijdens Pasen moet maken... Er zijn nu ook echt een stuk meer stagiaires dan dat ik gewend was, wat heel leuk is!

Het leven buiten stage is iets wat nu wel heel anders is voor mij. De vorige keer kwam ik natuurlijk samen aan met de meiden van mijn studie. Vooral met Stella en Michelle ben ik toen veel omgegaan en die vormden dan toch een soort basis in die maanden, daaromheen sprak ik dan met andere mensen. Nu ben ik alleen hiernaartoe gegaan en ik merk dat ik die basis dan heel erg mis. Geen Michelle die voor mij kookt (echt een minpunt) en geen Stella die rare acties doet zoals van een brug af fietsen zonder rem. In het begin vond ik dat echt heel lastig, maar nu gaat het wel beter (er is een afhaalrestaurant om de hoek dus dat scheelt). Omdat ik nu alleen ben ga ik dus veel meer spontaan naar plekken toe met mensen die ik niet eens goed ken, wat echt heel leuk is!

Dit weekend is het Pasen en dus een lang weekend, hierdoor gaan veel mensen op trip naar het binnenland. Ik besloot dit niet te gaan doen omdat ik al veel trips gedaan heb en het zonde vond om nu al zo’n grote trip te gaan maken. Dit weekend heb ik dus vooral rustig aan gedaan, ik ben naar overbridge geweest, een strandje aan de Suriname rivier met een gezellige groep.

Aankomende week is er de wandelvierdaagse in Paramaribo. Dit is een best wel grote happening in Suriname en ik doe mee met de andere stagiaires van Betheljada! Vier dagen lang moeten we iedere avond een paar uur lopen, dit loopt iedere dag wat meer op. De laatste dag wordt afgesloten met een groot feest bij verschillende hotspots.

Dit was het wel zo’n beetje, verder is er niks spannends gebeurd. Terwijl ik door deze warme dagen probeer heen te komen, wens ik jullie sterkte in het koude Nederland.

Liefs,
Iris